door Henri van der Steen

OSS - De band op het podium is alleen al een lust voor het oog: een violiste die de eigentijdse variant is van de Mona Lisa, een gitarist met lang haar en een baret, een andere gitarist met zijn overhemd over de versleten broek, maar wel met een stropdas om, een accordeonist op blote voeten en een mooie fluitiste voor wie elke kapper én Rubens zich de vingers zouden aflikken: Cloggy Dew, uit de Achterhoek, deels zelf uit Den Bosch, want daar woont de fluiten spelende Rubensvrouw: Inge IJpelaar.

Op 2 april 2000 organiseerden Henk van de Haterd en Jules van Son het eerste folkcafé, de Groene engel was net open, "Wij waren een bietje folkliefhebbers", zegt Van Son, om aan te geven dat het even goed op andere muziek had kunnen uitdraaien. Elke eerste zondag van de maand is er sindsdien folk in de Groene Engel, rond 17 maart wat meer, want dan is het St.Patricks Day, de Ierse nationale feestdag. Want ja, folk is Ierland.
Van Son en van de Haterd, deden het niet alleen. Ingrid doet de kinderopvang, Joris van Alphen de scouting. Er zijn vooral in Groningen en West-Friesland de nodige folkbands, in Oss zelf zit er niet eentje. Veel te scouten is er dus niet.

Joris komt naar Jules toe. "Ik zal iedereen welkom heten, wat zal ik zeggen?" Jules: "Dat we een sabatical nemen."

Als de gasten welkom zijn geheten op deze laatste folkmiddag kan er muziek gemaakt worden. En gedanst. Ze maken een leuk stukje muziek, Cloggy Dew, muziek als een Ierse Stew; van alles wat en het vult goed. Het publiek is casual gekleed. Lief, ingetogen volk. Het is gezellig druk, maar ook klein.

Het was de 100e en (voorlopig) het laatste folkcafé...........

Brabants Dagblad, 2 april 2012.

Hits: 456